"zapomnij mnie, już zostaw"

Zawiodłam Cię, doskonale o tym wiem . To ja rozpoczęłam naszą walkę. Znaleźliśmy się na karuzeli , z której nie można wysiąść. Zniszczyłam nasze życie , zrujnowałam nasze marzenia. Zepsułam nas. Ktoś kiedyś powiedział, że osoba ,która nas zraniła , nie może być jednocześnie kimś , kto nas naprawi . Nie jestem pewna czy to prawda. Przecież miłość to też ból ,bo człowiek popełnia masę błędów. Pomimo wielu starań , nie można przejść przez życie bez żadnej pomyłki. Pomyliłam się , naprawdę nie chciałam Cię skrzywdzić, ale gdy wybrałeś Rosję kawałek mojego serca odszedł. Gdy rano wróciłam do mieszkania , siedziałeś na tej znienawidzonej przeze mnie szarej kanapie. Wtedy po raz pierwszy zwątpiłam w naszą miłość, czułam jakby gdzieś wyparowała. Patrzyłam na Ciebie jak na zupełnie obcego człowieka , to był kolejny cios.

- Czemu nie wróciłaś do domu ? – nerwowo „strzelasz” palcami

- To nie jest dom. Ile razy mam to tłumaczyć? To tylko kilka ścian i meble ,które sam wybrałeś. To nie jest mój dom. Nigdy nie był. – wykrzykuję

Krzyk to bez wątpienia akt bezsilności.

- Znowu chcesz to przerabiać? Naprawdę? Może czas porozmawiać o tym dokąd zmierza nasze małżeństwo ? – chowasz twarz w dłoniach

- Nie zauważyłeś ,że nasze małżeństwo od długiego czasu zmierza donikąd? – siadam naprzeciwko Ciebie

Wtedy poczułam ogromny żal. Żal do mnie, do Ciebie , do Nas.

- Od długiego czasu ? Miałaś na myśli Twoją przygodę z Matteo? – śmiejesz się nerwowo

Kolejny cios.

- Miałam na myśli Twoją przygodę z Rosją. – odgryzam się

- Jesteś zazdrosna o moją karierę? – pytasz przewracając oczami

- Przypominam ,że wybrałeś właśnie ją, nie mnie. – wybiegam i zamykam się w łazience

Chowam się . Mam już dość. A Ty wciąż próbujesz otworzyć drzwi. 

♥

Dziękuję za każdy komentarz. Cała historia jest już gotowa. Każdy rozdział jest krótki ,ponieważ naprawdę nie potrafię "stworzyć" czegoś dłuższego, to moja wada ,ale niektóre z Was doskonale o tym wiedzą. 

buziaki

Wasza lukrecja.